Het werk gaat door

Tot mijn grote schrik zag ik dat het alweer ruim een half jaar geleden is dat ik mijn laatste nieuwsbericht heb geschreven. In dit afgelopen half jaar heb ik weer ongelooflijk veel mee mogen maken. Leuke, maar ook minder leuke dingen. Ik zal een verslag doen van de hoogtepunten. Als u naast dit nieuwsbericht nog meer informatie wilt over het werk hier, neem dan gerust persoonlijk contact met mij op!

Mariniersclub
Één van de hoogtepunten van de mariniersclub (tienerclub) dit voorjaar was het bezoek wat de mariniers brachten aan de psychiatrisch patiënten van het plaatselijke ziekenhuis. Het was, net zoals met de kerst, weer een feest voor zowel de mariniers als de patiënten. Verder zijn we in mei met de mariniers op kamp geweest. Voor veel kinderen was dit de eerste keer dat ze langer dan een dag van huis weg waren en dat was voor sommigen best spannend, maar uiteindelijk hebben ze ervan genoten! Op dit moment zijn we bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen en over twee weken hopen we weer te beginnen.

Gasthulpverleners

De afgelopen maanden heb ik regelmatig bezoek gehad van gasten die mijn werk kwamen ondersteunen. Allereerst is Rick twee perioden langs geweest om mee te draaien in de medische hulpverlening en hij heeft het plan om vanaf eind november weer voor een maand hier te komen werken. Daarnaast mocht ik rond Pasen bezoek krijgen van Jo Kapteyn. Hij is in het verleden verpleeghuisarts geweest dus kon zich inzetten door middel van het consulteren van mensen met medische problemen en het geven van adviezen. Dit was voor de mensen erg waardevol, maar daarnaast was het voor mij ook leerzaam.

Gezondheidslessen
Vorig jaar heb ik les gegeven aan een groep tienermeiden. Om verschillende redenen konden deze lessen na de zomervakantie vorig jaar niet doorgaan. Dit voorjaar was de thuissituatie bij veel meiden zo erg veranderd dat ik heb besloten om één van de meiden individueel EHBO-les te gaan geven. Het was erg leuk om hier het resultaat van te zien. Na een paar weken kwam dit meisje op mij aflopen en vertelde trots dat ze bij iemand een snijwond had behandeld en ze kon precies navertellen hoe ze dit (op correcte wijze) had gedaan. Sindsdien helpt zij vaker mensen uit haar omgeving die met wondjes naar haar toekomen. Afgelopen maanden is ze weg geweest om te werken, maar ondertussen is ze weer terug en binnenkort hoop ik de lessen weer op te pakken.

Projectreizen

Dit jaar zijn er weer drie verschillende projectteams langs geweest. Allereerst kwam er weer een groep leerlingen van de GSR op bezoek. Dit jaar was aan mijn collega Ruben en mij de eer om deze reis vanuit Roemenië vandaan te organiseren. De mensen die mij wat beter kennen weten dat organiseren niet echt mijn ding is, maar uiteindelijk liep alles perfect en mochten we terugkijken op een mooie reis. De reis was indrukwekkend voor zowel de Nederlandse als de zigeunerjongeren. Hoogtepunt voor mij was de flashmob (spontane dans) die we, net zoals vorig jaar, in verschillende steden hebben opgevoerd. De dans werd uitgevoerd op een Roemeens opwekkingsnummer met als tekst “Wij willen een opwekking in ons land”. Prachtig om hierop met zowel Nederlandse als Roemeense tieners te mogen dansen. We hebben allemaal een compleet verschillende achtergrond, maar samen hebben we één doel!

Vier weken nadat de GSR-groep vertrokken was kwam het team van Care Foundation op bezoek om de kinderen in de zomer een leuke tijd te geven. Een hoogtepunt hierin was de dag dat we met de mariniers bootjes hadden gehuurd en ook een keer echt het water opgingen! Veel kinderen kunnen niet zwemmen, dus het was voor velen erg spannend. Gelukkig hadden de Nederlanders reddingsvesten meegenomen, dus kon er niks gebeuren. Nadat we in de bootjes hadden gezeten was er ook nog even tijd om te zwemmen. Zodoende kregen sommige mariniers voor het eerst zwemles, een geweldige ervaring voor deze tieners!
Daarnaast heeft het team met de oudere kinderen uit de zigeunerwijk een dans geleerd, die we op mochten voeren midden op straat in het centrum van Tarnaveni! Zo hebben de kinderen aan de inwoners van Tarnaveni laten zien dat ze wél wat kunnen, en geen beesten zijn (zoals veel inwoners beweren). Daarnaast genoten de kinderen er geweldig van!

Na het team van Care Foundation was het beurt aan het team van Veenendaal. Naast het ‘normale’ kinderproject is het team samen met een groep van eenentwintig kinderen tussen de leeftijden acht tot elf jaar op kamp geweest. Dit was best spannend, ook voor ons als team,want het was de eerste keer dat er zo’n kamp georganiseerd werd. Gelukkig liep er kamp erg goed, op wat medische incidenten na, waar ik mijn verpleegkundige kennis weer goed kon inzetten. Het thema van het kamp was “Niemand is zoals jij” na aanleiding van het boek van Max Lucado. Het was erg gaaf dat deze boodschap en die van het kamplied (“Er is er één die van je houdt zoals je bent”) bleef hangen bij de kinderen. Daarnaast werd er door de kinderen nog wekenlang nagepraat over alle andere dingen die ze hadden meegemaakt. Zo was er een meisje die alle gezamenlijke eetmomenten erg bijzonder vond omdat al het eten (brood, beleg) op tafel stond en ze mocht pakken wat ze wilde! Voor ons Nederlanders iets heel gewoons, maar voor dit meisje iets heel bijzonders.

Medische begeleiding

Op medisch gebied ben ik ondertussen twee individuen intensief aan het begeleiden. Allereerst is er een meisje van veertien jaar oud die in het voorjaar veel last had van haar bovenbeen, zo erg zelfs dat ze er uiteindelijk niet meer op kon lopen. Daarom ben ik met haar naar het ziekenhuis geweest. Na verschillende onderzoeken bleek ze een tumor in haar been te hebben. De dokter die een kijkoperatie had uitgevoerd zei dat het voor negentig procent zeker was dat ze een zeer kwaadaardige vorm van kanker had die zich zeer waarschijnlijk al uitgezaaid zou hebben en waardoor ze binnen een paar maanden zou komen te overlijden. In Nederland zou zo’n boodschap tactisch gebracht worden in de spreekkamer van de dokter, maar in Roemenië is dat helaas niet zo. Toen de moeder de dokter op de hal vroeg wat er met haar dochter aan de hand was, zei deze heel bot dat haar dochter kanker had en dat ze snel zou komen te overlijden en stapte gelijk een lift in, zonder verdere uitleg en midden tussen alle bezoekers en patiënten... Toen de resultaten van het weefselonderzoek bekend werden bleek er toch nog hoop en is er gestart met chemotherapie. Voor deze behandeling moet ze zeven keer voor een periode van twee tot drie weken naar een ziekenhuis hier twee uur vandaan. Ondertussen verblijft ze voor de vierde keer in het ziekenhuis en is ze zeer zwak door de eerdere behandelingen. Ze is veel afgevallen en al haar haar is uitgevallen. Ik wil u daarom vragen of u dit meisje mee wilt nemen in uw gebed, of u wilt bidden dat de behandelingen mogen aanslaan, dat ze kracht mag krijgen om deze moeilijke periode te doorstaan en dat ze uiteindelijk mag genezen, ook al leek eerst dat hier maar een kleine kans op had.

Verder heeft een moeder van vier kinderen die allemaal goed in onze programma’s meedraaien afgelopen zomer een auto-ongeval gehad doordat de chauffeur in slaap was gevallen achter het stuur. Hierdoor heeft ze haar bovenbeen gebroken. Omdat ze niet verzekerd is kon ze de operatie (€500) niet betalen en belde ze ons in paniek op wat ze moest doen. Wij hebben besloten om deze operatie te betalen ondanks de hoge kosten, want wie zou haar anders kunnen helpen? Ondertussen heeft ze een pin in haar been gekregen, maar het genezen gaat moeizaam. Ze ligt ondertussen al twee maanden op bed en heeft veel pijn, ondanks de medicatie die ze krijgt. Daarnaast zit ze er mentaal ook doorheen en vraagt ze zich af of het ooit nog wel goed komt. Ze bidt veel, maar voelt zich toch erg eenzaam omdat er niemand bij haar op bezoek komt en ze zelf met geen mogelijkheid uit bed kan komen. Ik wil u vragen of u ook deze vrouw mee wilt nemen in uw gebed. Daarnaast wil ik u vragen of u wilt overwegen om ook financiële steun te geven. Omdat deze vrouw niet verzekerd is (is door verschillende redenen ook niet mogelijk in haar situatie) en geen inkomsten heeft, betaal ik op dit moment alle medische zorg, onderzoeken, medicijnen, vervoer en hulpmiddelen. Deze kosten zijn hoger dan de maandelijkse inkomsten, dus ik wil u vragen om een gift over te maken naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Leon’. Alvast bedankt!

Ook afgelopen zomer moesten we helaas afscheid nemen van een jongen die op vroege leeftijd is overleden. Mihai, een jongen van vijftien jaar oud met een verstandelijke beperking, was met andere kinderen gaan zwemmen in de rivier en is verdronken toen hij achter een flesje aan ging doordat hij door een sterke onderstroom werd meegetrokken. Pas na een paar dagen werd zijn lichaam gevonden. Veel projectteamleden kennen deze jongen ook doordat hij altijd op het zomerproject aanwezig was. We zullen hem missen!

Erkenning diploma

Er leek in het voorjaar schot in de zaak te komen, maar na zes maanden had ik nog steeds niks gehoord uit Boekarest en ook telefonisch kwam ik niet verder. Daarom ben ik weer naar Boekarest naar het ministerie van gezondheid gegaan om verhaal te halen. Precies de dag dat ik aanwezig was, was de directrice afwezig die met mijn dossier bezig zou moeten zijn. De secretaresse kon weinig voor mij doen, naast een briefje neerleggen voor de directrice dat ze wat meer haast moet gaan maken. Daarbij gaf ze al wel aan dat de directrice er waarschijnlijk ook weinig aan kan doen, omdat die ook afhankelijk is van de minister die klaarblijkelijk ook zijn goedkeuring moet geven. En laat die minister nu net bekend staan als een luie minister hier in Roemenië... Maar weer afwachten dus óf en wanneer ik dat ene papiertje in ontvangst kan nemen.

Kracht voor een nieuw seizoen
De laatste zomerdagen zijn nu toch écht voorbij, de scholen zijn alweer een paar weken geleden van start gegaan en alle programma’s starten weer één voor één op. Het nieuwe seizoen is weer echt begonnen! Zelf heb ik weer veel zin om aan de slag te gaan! Maar dit werk kan ik nooit doen zonder God’s hulp. Daarom wil ik u vragen of u mij en mijn team wilt meenemen in gebed, maar bovenal of u ook wilt bidden voor de kinderen en ouders waar wij mee werken.

Tot zover dit bericht!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon