woensdag 18 december 2019

Acht jaar in Roemenië


Beste lezer,

Het is alweer een tijd geleden dat ik wat van mij heb laten horen. Hierbij dus een nieuw bericht met de belangrijkste gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Naast de gebeurtenissen in dit bericht is er nog veel meer gebeurd, maar dan zou dit bericht veel te lang worden. Dus als u meer wilt weten neem dan gerust contact op via de contactgegevens onderaan dit bericht!

God geneest!
Begin dit jaar kregen we te horen dat een 10-jarig meisje die op onze programma’s komt plotseling het bewustzijn was verloren en was opgenomen op de intensive care in Târgu Mureş, een stad hier één uur vandaan. De situatie was levensbedreigend, het meisje lag in coma en er was geen duidelijke oorzaak waardoor dit kwam. De ouders vroegen onze hulp en we hebben ervoor gezorgd dat de ouders als het nodig was op bezoek konden bij hun dochter. Daarnaast heb ik regelmatig overleg gehad met de specialist en alles wat de specialist zei nog eens rustig aan de ouders uitgelegd zodat zij het ook begrepen. Na een paar dagen werd de oorzaak vastgesteld: het meisje had een ontsteking aan de hersenstam. Een levensgevaarlijke ziekte en ook al zou ze genezen was er een kans dat er hersenschade zou blijven voor de rest van haar leven. Vanaf het moment dat het meisje was opgenomen hebben we voor haar gebeden: persoonlijk, op de programma’s met de kinderen en ook verschillende kerken hebben voor haar gebeden. En we hebben verhoring gezien van ons gebed! Het meisje is ondertussen genezen en er is (bijna) geen blijvende schade ontstaan. Het bijzondere is dat de ontsteking eigenlijk vanzelf is verdwenen zonder duidelijk medisch ingrijpen. Haar ouders hebben hier ook duidelijk Gods hand in gezien en gaan nu ook af en toe mee naar de kerk. Ook voor alle andere mensen die voor dit meisje hebben gebeden (waaronder de kinderen van de programma’s) is zij nu een getuigenis van Gods goedheid en hopelijk gaat het meisje ook zelf beseffen wat voor een wonder God in haar leven heeft gedaan.


Vissen
Ondertussen woon ik al acht jaar in Roemenië en ik merk dat je daardoor een steeds betere band opbouwt met de doelgroep. Zo is er een groep jongens waar ik naast de programma’s ook af en toe iets extra’s mee onderneem. Dit begon vorig jaar met een les zigeunertaal die zij aan mij gaven waarna we als beloning een film gingen kijken in ons activiteitengebouw. In de winter keken we af en toe een film en speelden we spelletjes, maar sinds het voorjaar zijn we gaan vissen! Een oude hobby van mij die ik weer opnieuw op kan pakken doordat ik erachter kwam dat er in de buurt een vismeer was aangelegd. We begonnen met z’n allen met 1 hengel waar iedereen even mee mocht vissen, maar dit is ondertussen gegroeid en de laatste keer zaten we zelfs met 14 hengels te vissen! Er is namelijk een Roemeense collega, Dorel, die ook erg van vissen houdt en die regelmatig mee gaat en ons de kneepjes van het vak leert. Ik heb gemerkt dat deze activiteiten erg waardevol zijn. Je leert de jongens niet alleen vissen, maar het biedt ook de mogelijkheid om op een ongedwongen manier diepere gesprekken met ze te kunnen voeren en een betere band met ze op te bouwen. En dit werkt twee kanten op. Door de gesprekken met de jongens weet ik nu veel beter hoe het is om te moeten leven in hun omgeving en in hun cultuur en snap ik ook beter de keuzes die ze maken. Naast het vissen gaan de jongens tegenwoordig ook regelmatig mee naar de kerk. Een extra plek waar ze het evangelie kunnen horen. Ik hoop dat de jongens uiteindelijk gaan beseffen van Jezus voor ze heeft gedaan en dat ze een keuze voor Hem maken. Zou u willen bidden voor deze jongens dat ze een keuze voor God mogen maken en dat ze uiteindelijk een licht mogen gaan zijn voor anderen in hun gemeenschap? Tot onze blijdschap mocht één van onze jongeren die al lange tijd meedraait in de programma’s zich laten dopen dit najaar. Wilt u ook voor hem bidden dat hij dicht bij God blijft en een voorbeeld mag zijn voor anderen?

Machteloos
Soms zijn er situaties waarin je graag zou willen helpen maar waarin je jezelf machteloos voelt. Zo is er een vrouw in de Romagemeenschap (moeder van twee jongens die naar de programma’s komen) die een chronische hart- en longaandoening heeft waardoor ze snel benauwd is. Met haar ben ik regelmatig naar het ziekenhuis geweest maar het enige wat ze voor haar kunnen doen is een chronische behandeling met medicijnen uitschrijven. Het probleem is alleen dat zij haar medicijnen niet goed in kan nemen. De apotheek schrijft op de doosjes van de medicatie wanneer deze ingenomen moet worden, maar dit snappen ze niet. Zelf heb ik ook geprobeerd uit te leggen hoe en wanneer de medicatie ingenomen moet worden, maar als deze mensen niet kunnen lezen, de dagen van de week niet weten, het verschil tussen ochtend, middag en avond niet weten, niet kunnen klokkijken en niet kunnen tellen wordt het erg lastig om uit te leggen wanneer welke pil en hoeveel er ingenomen moet worden. Ook het idee van een pillendoosje (met dagindeling) snapten ze niet helaas. Verder stuitte ik ook op weerstand van de huisarts toen ik wilde overleggen over deze situatie. Deze huisarts zat waarschijnlijk niet op meer werk te wachten en verweet mij dat ik mij had ingemengd in deze situatie. Met als gevolg dat ik eigenlijk machteloos sta en dat deze vrouw elke dag en soms meerdere malen per dag met de ambulance naar het ziekenhuis wordt vervoerd omdat zij zo benauwd is. Verder is dit ook een erg arm gezin en doordat ze elke dag bezig zijn met het bezoeken van de spoedeisende hulp is er geen tijd om hout en eten te regelen. Daarom hebben we besloten om dit gezin deze winter te ondersteunen met deze dingen, maar wat de gezondheidssituatie van de moeder staan we machteloos. Maar voor God is niets onmogelijk, dus zou u willen bidden voor deze moeder en voor dit gezin?


Een nieuw gebouw
Zoals u misschien weet werken we hier in Târnăveni met twee stichtingen in dezelfde Romagemeenschap: Stichting Care Foundation en Stichting Laleaua. Sinds het begin werken we al samen als één team, maar we streven ernaar om nog intensiever samen te gaan werken en uiteindelijk ook onder één naam te gaan werken. Hierover op een later moment meer informatie, maar dit voorjaar hebben we al een belangrijke stap gezet in onze samenwerking. We hebben namelijk de huur opgezegd van de ruimte die we als Care Foundation huurden en hebben al onze programma’s verhuisd naar het activiteitengebouw van Laleaua. Dit scheelt elke maand erg veel kosten en nu hebben we ook ons eigen gebouw. Het enige nadeel is dat dit gebouw iets verder lopen is vanaf de Romagemeenschap. Hierdoor zijn mijn medische spreekuren er anders uit komen te zien. Normaal gesproken was de drempel erg laag om even binnen te lopen op het medische spreekuur omdat de oude activiteitenruime tussen de Romagemeenschap en de school in lag, maar omdat het nieuwe gebouw wat verder weg ligt is de drempel hoger. Daarom sta ik tegenwoordig elke ‘spreekuurdag’ aan het begin van de Romawijk om de kinderen succes te wensen op school en om beschikbaar te zijn voor hulpaanvragen. Zo kan ik alvast een inschatting maken of het belangrijk genoeg is om iemand door te verwijzen naar het spreekuur en hoeven ze niet voor niks naar het activiteitengebouw te lopen.
 
Gezondheidslessen
Een onderdeel van de medische hulpverlening is het geven van voorlichting. Zo heb ik afgelopen jaar aan de oudere kinderen van het afterschool-programma van Laleaua voorlichting gegeven over gezonde voeding. Als afsluiting van de lessen hebben we gezonde pizza’s gemaakt waarvoor de kinderen zelf inkopen moesten doen bij de supermarkt. Erg leerzaam, maar ook lekker!


Drumles
We willen dat de oudere kinderen van het afterschool-programma zich ook ontwikkelen op andere gebieden dan alleen wiskunde-, taal- of Bijbelkennis. Daarom mogen de kinderen iedere vier weken kiezen uit verschillende cursussen. Dit kan o.a. een creatieve les zijn, tennissen, fotografie of een cursus drummen. Met deze cursus drummen heb ik mij bezig gehouden. Het was erg leuk om de kinderen te leren drummen en om te ontdekken dat sommigen hier echt talent voor hebben. En daarnaast voor mijzelf ook erg leerzaam omdat ik het mezelf ook aan heb moeten leren voordat ik de cursus kon geven. De kinderen hebben leren drummen op een elektronisch drumstel en op een cajon en als ze het goed kunnen mogen ze ook echt mee drummen tijdens de programma’s en tijdens vieringen.


Schurft
Precies een jaar geleden hadden we te maken met een uitbraak van Hepatitis A. Gelukkig waren er na een paar maanden geen nieuwe besmettingen meer en heerst de ziekte nu niet meer. Alleen is er wel een andere ziekte voor teruggekomen namelijk schurft. Door slechte hygiëne en doordat families in kleine ruimtes dicht bij elkaar leven / slapen wordt schurft makkelijk overgedragen in de Romagemeenschap. Zo zijn er ook verschillende kinderen van onze programma’s die schurft hebben opgelopen. Deze kinderen en het gezin helpen we om zich te laten behandelen, maar de vraag is of de schurft helemaal uitgeroeid kan worden als niet de hele gemeenschap zich laat behandelen en alle kleding / beddengoed wast.


Helpt u mee?
Aan het einde van dit nieuwsbericht wil ik u vragen om te blijven bidden voor de Roma en het team waar ik mee werk. Het is God uiteindelijk die het werk hier doet!

Op dit moment heb ik helaas een tekort aan maandelijkse sponsoren. Wilt u mij maandelijks ondersteunen om het werk te kunnen blijven doen? Neemt u dan alstublieft contact op via onderstaande contactgegevens. Mocht u niet in de mogelijkheid zijn om maandelijks te sponsoren maar wilt u toch een gift overmaken? Dan kan dat door uw gift over te maken naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Medisch’.

Tot zover dit bericht! Ik wens u fijne feestdagen en een gezegend 2020!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon de Rover
Strada Plevnei 4
545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844
l.derover@carefoundation.nl

donderdag 6 december 2018

'Wilt u ons overleden kind ophalen?'


Beste lezer,

Je krijgt als hulpverlener soms bijzondere vragen. Zo kreeg ik afgelopen periode de vraag of ik een overleden kind vanuit het ziekenhuis naar huis wilde brengen. Verderop in dit nieuwsbericht meer hierover. Daarnaast is er nog veel meer gebeurd in het afgelopen half jaar! In dit nieuwsbericht praat ik u bij over onder andere de zomerperiode, de medische hulpverlening en ontwikkelingen in mijn werk.

Trots op onze Romajongeren
Eén van de hoogtepunten van het jaar is het kamp met het team van Veenendaal. Het kamp duurt drie dagen en er gaan Romakinderen mee tussen de acht en twaalf jaar oud. Het is altijd erg gaaf om de kinderen te zien genieten van de aandacht en de liefde die ze van het team ontvangen! Niet voor niks dat de kinderen het hele jaar door vragen wanneer we weer op kamp gaan.

Een ander (nieuw) hoogtepunt was de outreach met het team van Care Foundation. We zijn twee dagen met een touringcar op verschillende plekken geweest om te evangeliseren door middel van liederen, een dans en dramastukjes. Dit deden we onder andere in onze eigen stad Târnăveni, waar speciaal het centrum voor ons werd afgesloten. Verder zijn we in het centrum van de stad Cluj-Napoca geweest en zijn we op bezoek geweest bij twee andere Romagemeenschappen, waarvan één op een vuilnisbelt. Wat erg mooi is, is dat een deel van het team bestond uit Romajongeren van onze programma's. Erg gaaf om deze jongeren nu zelf het evangelie door te zien geven! Zo hebben we op de vuilnisbelt een kinderprogramma gedaan en het was erg gaaf om onze Romajongeren nu zélf kinderen te zien optillen, knuffelen en spelletjes met ze te zien spelen. Een aantal jaar terug deden wij als Nederlanders dit nog met hun, maar nu 'geven ze de Liefde weer door'! Ook voor de Romajongeren zelf was het een fantastische ervaring om deel uit te maken van een team met een gezamenlijke missie en om anderen te kunnen helpen.

En dan zit je opeens zelf op de spoedeisende hulp…
De laatste weken van de zomervakantie waren rustiger. Ik heb veel geklust, maar heb ook geïnvesteerd in de band met de Romajongeren. Zo ben ik, als echte Hollander, met de jongeren gaan zwemmen in het riviertje wat door Târnăveni heen stroomt. De rivieren zijn hier echter minder schoon dan in Nederland, waardoor ik op een avond zelf naar de spoedeisende hulp moest om een grote snee in mijn voetzool te laten hechten. Heel interessant om een keer zelf de patiënt te zijn en de hulpverlening van de andere kant te kunnen bekijken, maar volgende zomer ga ik zwemmen met mijn schoenen aan!

De medische spreekuren worden steeds drukker bezocht
In de zomer was het rustig op de medische spreekuren. Er waren niet veel urgente situaties en veel artsen waren op vakantie, waardoor er geen ritten naar het ziekenhuis nodig waren. Maar sinds het schoolseizoen is begonnen is het drukker. De hulpvragen zijn heel divers: een bril, hulp bij het aanvragen van een ziekte-uitkering, een rit naar het ziekenhuis in de grote stad, hulp bij het kopen van medicijnen of hulp bij het betalen van analyses.

Dood kindje in de achterbak
De afgelopen periode heb ik iets heel bijzonders gedaan wat ik tot nu toe nog niet eerder heb hoeven doen. In een arm gezin in de Romawijk is er een kindje van twee maanden oud ‘s nachts plotseling overleden. Het kind was voor autopsie naar het ziekenhuis gebracht, maar de arts die de autopsies verricht was ziek waardoor het kind in de grote stad onderzocht moest worden. De familie had natuurlijk geen mogelijkheid om transport te kunnen betalen, dus vroegen ze mij om het lichaam te transporteren. Na overleg met het ziekenhuis zou het lichaam door een (geautoriseerde) auto weggebracht worden, maar moest het daarna nog wel opgehaald worden. Zodoende ben ik met de familie (en een leeg kistje) naar het ziekenhuis gereden om het lichaam op te halen. Uit de autopsie kwam geen duidelijk doodsoorzaak (wiegendood), waardoor we het lichaam mee mochten nemen naar huis. Heel erg bijzonder om met een dood kindje in de kofferbak te rijden en ik hoop het ook niet vaker te hoeven doen. Bij aankomst in de Romawijk stond gelijk het hele huis vol met luid huilende familieleden, maar iedereen werd tot stilte gemaand zodat ik kon getuigen wat de dokter als doodsoorzaak had vastgesteld. Dit was waarschijnlijk erg belangrijk voor de familie, zodat zij niet als schuldigen kunnen worden aangekeken. Al met al een hele bijzondere ervaring, maar ik ben blij dat we de familie op deze manier toch een beetje hebben kunnen helpen.

Het kan snel gaan
Twee maanden terug kwam de dochter van een 52-jarige vrouw op het spreekuur en vertelde dat haar moeder uitgezaaide kanker had. Ze vroegen hulp met de behandeling, omdat de vrouw geen enkele bron van inkomsten had. Ze was nog goed ter been en het was eigenlijk niet te zien dat ze ziek was. We hebben haar geholpen met de controles, maar omdat ze geen verzekering had was een operatie / chemotherapie onbetaalbaar. Daarom hebben we haar zo snel mogelijk geholpen met het aanvragen van een ziekte-uitkering, waardoor ze gratis geopereerd zou kunnen worden. Hiervoor ben ik met haar naar de grote stad gereden waar ze een gesprek heeft gehad met een ‘commissie’ die heeft bepaald dat ze recht heeft op de uitkering. Helaas heeft ze nooit gebruik kunnen maken van de uitkering. Een paar dagen na het bezoek aan de stad is ze gedeeltelijk verlamd geraakt en ze kon niet meer praten. Ze heeft nog een periode in het ziekenhuis gelegen, maar de familie heeft haar uiteindelijk uit het ziekenhuis gehaald. Als ze daar zou overlijden zou ze namelijk naar het mortuarium worden gebracht en dat kon de familie niet betalen, dus was het noodzakelijk om haar naar huis te brengen. Thuis heeft ze nog ruim een week geleefd voordat ze is overleden, drie weken nadat ik nog met haar naar de stad ben geweest. In deze laatste periode heb ik de familie geholpen om zo goed mogelijk voor haar te zorgen, zodat ze niet zou lijden in de laatste dagen van haar leven.

Uitbraak Hepatitis A
Iets anders waar ik druk mee ben is een uitbraak van Hepatitis A in de Romagemeenschap. Ruim een maand geleden was het eerste geval bekend, waarna de ziekte zich snel onder de kinderen heeft verspreid. Aan mij de taak om zo snel mogelijk voorlichting te geven over de ziekte en maatregelen door te voeren om verdere verspreiding bij de programma’s te voorkomen. Een goede gelegenheid om de kinderen het belang van persoonlijke hygiëne nog een keer uit te leggen!
In Roemenië worden besmette kinderen opgenomen in het ziekenhuis, om verdere verspreiding tegen te gaan. Deze zorg is voor alle kinderen gratis. Het is alleen wel zo dat het vaak noodzakelijk is om ook een ouder bij het kind op te laten nemen. De dagelijkse zorg wordt namelijk niet door het medisch personeel gedaan, maar dit moeten de ouders doen. Zodoende heb ik veel ouders geholpen met het betalen van de ‘verblijfskosten’. Je betaalt in Roemenië gelukkig een stuk minder voor een nachtje ziekenhuis, namelijk €2,15. Het is alleen wel zo dat je in hetzelfde bed moet slapen als je kind / kinderen, maar dat zijn ze gewend omdat ze dat thuis ook doen.
De afgelopen periode ben ik ook regelmatig op ziekenbezoek geweest in het ziekenhuis en de epidemie lijkt gelukkig af te zwakken. Op het moment van schrijven liggen er nog maar drie kinderen in het ziekenhuis (uit onze Romagemeenschap) terwijl er twee weken geleden nog twaalf lagen.
Het vervelende aan Hepatitis A is dat de kinderen nog minstens twee weken na ontslag thuis moeten blijven en dus niet naar school of de programma’s mogen gaan. Hierdoor missen ze veel. We hopen en bidden dus dat de epidemie snel stopt en dat de kinderen weer snel beter mogen worden!

Na zes jaar is het eindelijk gelukt!
Verder is er ook nog goed nieuws: na zes jaar mag ik officieel mijn beroep als verpleegkundige uitoefenen in Roemenië! Om dit te bewerkstelligen ben ik een vrijwilligerscontract aangegaan met een huisarts hier in Târnăveni. Dit contract wordt namelijk makkelijker erkend dan het contract met de stichting. Na het inleveren van het contract was het eigenlijk snel geregeld en kon ik mijn (jaarlijkse) erkenning ophalen. Een win-win situatie, want ik heb nu beter contact met de huisarts én ik mag officieel werken al verpleegkundige! Afgelopen maand ben ik zelfs nóg een contract aangegaan met een andere huisarts, want die heeft meer kinderen uit de Romagemeenschap in zijn patiëntenbestand en heeft daarnaast ook een samenwerkingscontract met de kleuterschool van Laleaua.

Het is slecht gesteld met het vaccineren van kinderen
Al langere tijd had ik het vermoeden dat Romakinderen bijna niet gevaccineerd worden, maar doordat ik nu beter contact heb met de huisartsen weet ik zeker dat bijna niemand uit de Romagemeenschap zijn kind (op tijd) laat vaccineren, terwijl dit gewoon gratis is. De komende periode ga ik kijken wat we (in samenwerking met de huisartsen) hieraan kunnen doen.

Speciale les
Naast het medische werk heb ik elke woensdag een lesdag bij het naschoolse programma van stichting Laleaua. Dit jaar geef ik ‘speciaal-uurtjes’ aan vier verschillende groepen. Ik vind het erg leuk om de kinderen te helpen in het logisch denken door het aanbieden van educatieve spelletjes. Ik geef een beetje mijn eigen draai aan de lessen door ze ook spelletjes te laten spelen op de computer. Zo leren ze naast de spelletjes ook nog eens omgaan met een computer! Tijdens de eerste les waren er veel kinderen die nog nooit eerder een computer hadden gebruikt. Eigenlijk onvoorstelbaar in deze tijd waarin de meeste kinderen worden grootgebracht met elektronica. Verder geef ik af en toe een drumles aan een paar oudere kinderen. Wel leuk, want ik leer zelf ook veel tijdens het voorbereiden van de les!

Helpt u mee?
Aan het einde van dit nieuwsbericht wil ik u vragen om te blijven bidden voor de Roma en het team waar ik mee werk. Het is God uiteindelijk die het werk hier doet!
Mocht u het werk financieel willen ondersteunen, dan kan dat door uw gift over te maken naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Medisch’. Mocht u overwegen om vaste sponsor te worden, neem dan contact op via onderstaande contactgegevens.

Tot zover dit bericht!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon de Rover
Strada Plevnei 4
545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844
l.derover@carefoundation.nl

maandag 5 maart 2018

Bericht uit Roemenië!

Beste lezer,

Het is alweer een tijd geleden dat ik een nieuwsbericht heb geschreven. Hoog tijd voor een nieuw bericht dus! Ondertussen woon en werk ik al ruim zes jaar in Roemenië en in de loop der jaren mocht ik steeds meer gaan doen. Daarom zal ik niet alleen over de ontwikkelingen vertellen, maar ook nog een keer uitleggen wat voor mooi werk ik precies mag doen in Roemenië.

Medische (hulp)vragen
Medisch spreekuur
Ondertussen zet ik mij al ruim zes jaar in ten behoeve van de Roma in Roemenië. Dit doe ik namens stichting Care Foundation. Het belangrijkste wat ik doe is het bieden van structurele medische hulpverlening. Drie ochtenden in de week heb ik ‘medisch spreekuur’. Op dat moment ben ik beschikbaar voor (hulp)vragen. Deze vragen zijn heel divers. Mensen komen met een recept die ze niet kunnen betalen, hebben gezondheidsproblemen en weten niet waar ze heen moeten gaan, zijn doorverwezen naar de specialist en weten deze niet te vinden of zijn bang dat ze elkaar niet begrijpen, of ze hebben last van een complexe aandoening waarvoor er veel onderzoeken, controles en een intensieve behandeling nodig zijn. Voor mensen die leven in armoede is het dan vaak lastig om het overzicht te houden en de behandeling te volgen die nodig is.

Helpen op langere termijn
Goedkoper recept
Mijn wens is dat de mensen uiteindelijk zelf hun eigen problemen op kunnen lossen. Daarom kijk ik bij elke hulpaanvraag in hoeverre de mensen zelf iets kunnen doen waardoor ze het probleem op kunnen lossen. Soms is het geven van een voorlichting of advies al voldoende. Zo kwamen er een aantal jaar terug veel ouders op het spreekuur die de medicatie van hun kind niet konden betalen. Wat bleek? De medicatie was door de specialist op een handgeschreven recept geschreven waardoor ze de volle prijs moesten betalen. Maar als ze met dit recept naar de huisarts gaan maakt deze een nieuw recept waardoor ze ±90% korting krijgen en het wél zelf kunnen betalen. In de loop der jaren heb ik gemerkt dat steeds meer Roma dit nu weten waardoor ze minder om hulp komen vragen.


Nog een manier waarop ik op langere termijn help is door chronisch zieke patiënten te helpen aan een uitkering. Als iemand een chronische ziekte heeft kan hij/zij een dossier aanmaken en deze inleveren bij een speciale commissie, die de ernst van de ziekte beoordeeld en hier een uitkering aan koppelt. Hierdoor krijgen deze patiënten een gratis zorgverzekering, gratis tickets voor vervoer van/naar het ziekenhuis en een klein geldbedrag per maand voor het kopen van medicatie en betalen van onderzoeken. Zeker de moeite waard om bij te helpen dus!

Brillen
Brillenhulp
Nog een manier om iemand op langere termijn te helpen is door het sponsoren van een bril. De afgelopen periode kwamen er veel hulpaanvragen binnen voor brillen. Afgelopen zomer zijn er door een opticien in Nederland monturen gesponsord waardoor in Roemenië enkel de glazen en de manuren betaald hoefden te worden. Op deze manier heb ik veel kinderen, maar ook volwassenen kunnen helpen aan een bril. In sommige gevallen was dit ook echt nodig en vroeg ik mij af hoe deze kinderen zich hebben kunnen redden zonder bril, terwijl ze bijvoorbeeld glazen van -6 nodig hadden! In het verleden heb ik ook al geholpen met brillen, maar omdat deze kinderen vaak de enige waren (in hun klas) schaamden ze zich hiervoor waardoor ze de bril minder droegen. Omdat ik nu meerdere kinderen in een korte periode heb geholpen met een bril zijn ze niet meer alleen wat motiveert om de bril te blijven dragen.

De komende periode
Dit seizoen ben ik begonnen met het geven van lessen aan kinderen over de werking van het menselijk lichaam. Dit hoop ik komende periode verder voort te zetten. Daarnaast wil ik onderzoeken of alle kinderen wel de vaccinaties krijgen die ze moeten krijgen. Er is een vaccinatieprogramma in Roemenië net als in Nederland, maar betwijfel of ouders kun kinderen op tijd naar de huisarts brengen voor vaccinaties. De komende periode ga ik onderzoeken in hoeverre kinderen gevaccineerd worden en als blijkt dat dit onvoldoende is hoop ik, in samenwerking met de huisartsen, hier iets aan te kunnen doen. Wordt vervolgd!

Ontwikkelingen Care Foundation
Spreekkamer in Chinari
Ook binnen stichting Care Foundation vinden ontwikkelingen plaats. We mochten de afgelopen periode nieuwe bestuursleden verwelkomen en samen met deze bestuursleden gaan we kijken hoe we Gods werk in Roemenië nóg beter uit kunnen voeren. Het werk van Care Foundation begon in 2003 in een Romagemeenschap in het plaatsje Chinari, maar sinds mijn collega’s en ik in Roemenië zijn gaan werken is de focus meer gaan liggen op de plaats Târnăveni. In 2014 is Ruben Marissen aan het team toegevoegd om zich te focussen op het werk in Chinari. Dit werk is dusdanig ontwikkeld in de loop der jaren dat is besloten om het project in Chinari als stichting los te laten. Ruben en zijn vrouw Djoke hebben een nieuwe stichting opgericht die zich volledig zal richten op de hulpverlening in Chinari: stichting Human Impact. Dit betekent echter niet dat ik niet meer in Chinari aan het werk zal zijn. Sterker nog, vanaf dit jaar heb ik mijn eigen spreekkamer in het activiteitengebouw in Chinari waar ik wekelijks aanwezig ben om medische (hulp)vragen te beantwoorden!

Op de conferentie over ownership
Verder zijn we bezig om onszelf en het werk wat we doen verder te professionaliseren. Afgelopen jaar heb ik met mijn collega’s een internationale conferentie in Roemenië bezocht over het thema ‘ownership’. Hoe zorgen we ervoor dat het werk wat we doen iets wordt van de mensen zelf, zodat wij onszelf uiteindelijk overbodig maken? Daarnaast heb ik zelf afgelopen zomer twee EHBO-cursussen gevolgd bij het Rode kruis, zodat ik nog beter kan handelen in medische noodsituaties.

Overige werkzaamheden
Op 'trainingsdag' met de mariniersclub
Mijn prioriteit ligt bij het bieden van structurele medische hulpverlening. Daarnaast ben ik betrokken in verschillende andere programma’s. Zo ben ik leider bij de ‘mariniersclub’, een tienerclub waarin we tieners tussen de twaalf en achttien jaar vertellen over God en ze leren samen te werken en naar elkaar om te zien. Verder leren we ze andere life-skills op gebieden zoals communicatie, gedrag en doorzettingsvermogen. Dit seizoen is de opkomst erg goed en de tieners zijn erg enthousiast als ze komen. Iets nieuws dit jaar is dat ze elke week een uitdaging meekrijgen n.a.v. het Bijbelverhaal die ze thuis uit moeten voeren. Zo werden de tieners een keer in groepjes verdeeld na het thema ‘oprecht hulpvaardig zijn’. Ze kregen een klein geldbedrag mee en moesten daar mensen in hun eigen omgeving mee helpen. De tieners kwamen de week daarop terug met de mooiste verhalen! Zo was er een groepje die bij een gezin was gekomen die had gezegd dat ze door God gestuurd moesten zijn, omdat zij precies op dat moment hulp nodig hadden.

Verder heb ik ook nog een lesdag in de week. Op het bijlesprogramma van stichting Laleaua geef ik rekenles en ‘speciale les’. Dit houdt in dat kinderen tijdens een les verschillende educatieve spellen mogen spelen waardoor ze leren logisch te denken en waardoor kun ruimtelijk inzicht verbetert. Veel kinderen hebben hierin een ontwikkelingsachterstand omdat ze dit van huis uit nooit hebben geleerd. In Nederland krijgen alle kinderen van jongs af aan te maken met educatief speelgoed, maar Romakinderen moeten zichzelf vaak redden met wat ze op straat vinden. Hierdoor is het zelfs voor oudere kinderen soms moeilijk om een simpele puzzel op te lossen.

Dienbladen van oud pallethout
Verder heb ik op mijn lesdag nog het praktische programma, waarin we oudere jongens leren met hun handen te werken. Dit doen we door te werken met oud (afval)hout. Vorig jaar hebben we geschenkkistjes gemaakt en dit jaar maken we dienbladen. Het gaat niet alleen maar om het leren van vaardigheden met betrekking tot houtbewerking, maar eigenlijk nog meer over hoe je je moet gedragen op een werkplek. Dat je op tijd moet komen, dat je goed moet luisteren naar instructies etc. Deze lessen bereiden de jongens erop voor om zich later op een ‘echte’ werkplek ook goed te kunnen gedragen.

Zomerreizen
Zomerreis
De zomerperiode is een speciale periode. De meeste programma’s liggen stil en ook de medische spreekuren vinden maar een keer plaats in de week. In plaats daarvan komen er teams uit Nederland om de kinderen een gave tijd te geven en over God te vertellen, ook aan de kinderen die niet in de programma’s mee (kunnen) draaien. Mijn rol is het faciliteren van de reizen vanuit Roemenië zodat het project uitgevoerd kan worden op een manier die goed is voor zowel de Romakinderen als het projectteam. Niet bij elke reis heb ik een faciliterende rol, maar dan ben ik aanwezig om te tolken tussen het team en de Roma. Afgelopen zomer waren er meerdere hoogtepunten. We hebben onder andere met de Romakinderen een christelijke dans ingestudeerd en deze opgevoerd in een park in de stad. De dans sloeg goed aan, want er begonnen Roemeense kinderen mee te dansen met de Romakinderen! De ouders zongen mee, lachten en alle aanwezigen hoorden het evangelie door middel van een sketch. Daarnaast ben ik met een groep op kamp geweest met kinderen tussen de 8 en 12 jaar. Dit kamp is altijd een gave ervaring voor de kinderen! Een paar dagen lang worden ze overladen met liefde en aandacht door de teamleden en leren ze over een liefhebbende Vader. Verder zijn er nog veel meer hoogtepunten op te noemen, maar daar wordt dit nieuwsbericht te lang van. U kunt altijd vragen stellen! Mijn contactgegevens staan onderaan dit bericht.

Wilt u bidden voor het werk?
Het werk wat ik in Roemenië doe is niet mijn werk, niet dat van Care Foundation, maar Gods werk! En ik ben zo gezegend dat ik in een rijk land ben opgegroeid en dat God mij wil gebruiken om Zijn plan te realiseren. Daarom wil ik u ook vragen om in eerste instantie te bidden voor de Roma in Roemenië en dat ze God écht mogen leren kennen zoals Hij is. Daarnaast is uw financiële hulp ook van harte welkom. De afgelopen jaren heb ik altijd Gods zegen hierin gezien, maar toch stoppen er ieder jaar weer sponsoren waardoor ik weer op zoek moet gaan naar nieuwe. Wilt u helpen? Dat kan op verschillende manieren:
- Maak uw gift over naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Medisch’
- U kunt u aanmelden als vaste sponsor. Dit kan door contact op te nemen via onderstaande contactgegevens of via info@carefoundation.nl. Stichting Care Foundation is ANBI-geregistreerd waardoor uw giften aftrekbaar zijn van de belasting.
Alvast bedankt voor uw steun!

Tot zover dit bericht!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon de Rover
Strada Plevnei 4
545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844
l.derover@carefoundation.nl

dinsdag 20 december 2016

Het is kerst!

Beste lezers,

Dit bericht schrijf ik vlak voor het moment dat ik weer naar Nederland ga om daar de feestdagen door te brengen. En eerlijk gezegd geeft dit altijd een beetje een dubbel gevoel. Ik heb er veel zin in om mijn familie en vrienden weer te zien, gezellig met z’n allen het kerstfeest te vieren en een heerlijk kerstdiner te nuttigen. Aan de andere kant weet ik welke mensen ik achterlaat in Roemenië, waarvan sommige gezinnen niet eens genoeg brandhout hebben om de kerstdagen warm door te brengen. Dan besef ik mij altijd weer hoe rijk gezegend ik ben dat ik geboren mocht worden in Nederland en welke mogelijkheden mij dit geeft. De boodschap van kerst is dat Jezus gekomen is voor ons allemaal, of we nu arm of rijk zijn. En daarom voel ik mij extra gezegend dat ik deze boodschap van hoop ook aan de ‘minder bedeelden’ in Roemenië mag verkondigen! En dat ik samen met deze mensen kerst mag vieren!

Kerstvieringen
De mariniers en patiënten dansen samen. Feestje!
De afgelopen periode hebben we namelijk verschillende kerstvieringen gehad. We zijn traditiegetrouw met de tieners van de mariniersclub naar het ziekenhuis gegaan, waar we samen met de patiënten van de psychiatrische afdeling het kerstfeest hebben gevierd. Er zijn veel patiënten die zich alleen voelen, vooral tijdens de feestdagen. Daarom hebben de mariniers kaartjes voor ze geschreven om ze te laten weten ze nooit alleen zijn, omdat God bij ze is en van ze houdt. Daarnaast hebben de mariniers samen met de patiënten kerstliederen gezongen en gedanst om het kerstfeest te vieren! Het is niet met woorden te beschrijven hoe bijzonder deze vieringen zijn en om twee achtergestelde groepen samen feest te zien vieren. Om te zien hoe de mariniers, die wij normaal gesproken over God vertellen, op de patiënten af te zien stappen en zelf deze boodschap te zien verkondigen.
Kinderen zingen in de fabriek
Bij de vieringen van het bijscholingsprogramma van stichting Laleaua was dit ook het thema van dit jaar. De herders kregen van de engelen het goede nieuws te horen en gingen vervolgens op weg om dit goede nieuws met anderen te delen. Zo zijn wij met de jongere kinderen na de kerstviering op pad gegaan om kerstliederen te zingen bij ‘Ruck ventilatoare’, een ventilatorenfabriek in Târnăveni die ons werk ondersteunt. Daarnaast hebben we met deze kinderen zondag in de kerk kerstliederen gezongen voor de gemeente.

Maria
Op medisch gebied wordt er voortgang geboekt, al gaat het stap voor stap. In de vorige nieuwsberichten vertelde ik over Maria, een meisje (ondertussen 16 jaar) die haar been is kwijtgeraakt door botkanker.
In het voorjaar van 2014 werd er een bottumor ontdekt op haar bovenbeen, waarna er gestart is met chemotherapie. In januari 2015 is haar been geamputeerd, omdat dit de enige manier was om uitzaaiingen te voorkomen. Daarna volgde er nog een intensief traject van chemotherapie. Afgelopen voorjaar was de behandeling met chemotherapie voorbij. Sindsdien zijn alle controles goed en lijkt ze te zijn genezen van de kanker!  In het najaar van 2015 mocht ze ook een beenprothese ontvangen, maar dit voorjaar had ze pas weer genoeg kracht om hiermee te gaan lopen. Het ontbrak haar echter aan motivatie (en waarschijnlijk speelde schaamte ook een rol) om hier gebruik van te gaan maken. Daarom hebben wij na de zomer een Roemeense fysiotherapeute bereid gevonden om Maria vrijwillig(!) te helpen in he proces om opnieuw te leren lopen. Tijdens de therapie kwamen we er achter dat de prothese ondertussen helaas te klein is, 
Fysiotherapeute doet oefeningen met M.
waardoor we een nieuwe prothese hebben moeten aanvragen 
(in Roemenië kennen ze namelijk geen meegroeiende beenprotheses). Helaas betaalt de verzekering dit keer niet het volledige bedrag, maar dankzij de sponsoractie Move2Support van hogeschool VIAA hebben we Maria toch kunnen helpen met deze nieuwe prothese. Als het goed is wordt de prothese eind deze maand / begin volgende maand geleverd en kan Maria, met hulp van de fysiotherapeute, snel weer zelfstandig lopen!


Medische voorlichting
In mijn vorige bericht vertelde ik over de tandproblematiek en dat we zijn begonnen met het geven van voorlichting over mondhygiëne. Ook aan het begin van dit seizoen heb ik een voorlichting georganiseerd op de kleuterschool van stichting Laleaua over tandenpoetsen. Voor de helft van de groep was het een herhaling, maar de andere helft van de groep was nieuw. De kleuters luisterden erg geïnteresseerd naar de Roemeense vrijwilligster en kregen een groot kunstgebit met een grote tandenborstel om de juiste manier van tandenpoetsen te oefenen.
Vervolgens kregen alle kinderen een nieuwe tandenborstel (dankzij verschillende sponsoren) en mochten ze de les in praktijk brengen door hun eigen tanden te poetsen. Ze leken de les goed begrepen te hebben en lieten trots zien hoe schoon ze hun tanden hadden gekregen. De kinderen poetsen sindsdien elke dag na het eten op de kleuterschool hun tanden.


Het handenwasspel
Ook zijn we begonnen met het geven van medische voorlichting aan de oudere kinderen van het bijscholingsprogramma van Laleaua. Naast de normale reken-, taal- en bijbellessen zijn er dit jaar ook lessen gericht op levensstijl. Persoonlijke hygiëne is hier een onderdeel van. Afgelopen periode heb ik voorlichting gegeven over handen wassen. Waarom en wanneer moet je je handen wassen? En hoe doe je dat eigenlijk op een goede manier? Aan het einde van de voorlichting speelden we het ‘handenwasspel’ waarbij je zo snel mogelijk van de slechte bacteriën op je handen af moet komen.


Praktische programma
Het praktische programma wordt steeds professioneler. We zijn dit seizoen begonnen met een kleine productielijn. Hierdoor leren de jongens een bepaalde handeling goed uit te voeren en kunnen we ons focussen op hun gedrag. Het probleem van deze jongens is namelijk dat ze nooit geleerd hebben hoe je je moet gedragen op een werkplek, terwijl dit erg belangrijk is om je baan te kunnen behouden als je die eenmaal hebt gevonden. Op dit moment maken de jongens houten geschenkkistjes van oud pallethout. We hopen dat de kistjes na verloop van tijd van voldoende kwaliteit zijn om te verkopen. Hierdoor kunnen we de jongens ook een kleine financiële vergoeding geven voor het werk wat ze leveren. Maar voorlopig blijft het eerst nog even bij leren!


Roemeens verpleegkundige
Hét papiertje!
Het is zover, na vier jaar ben ik eindelijk ingeschreven als verpleegkundige in Roemenië! Er bleek een communicatieprobleem te zijn tussen de instantie in Târgu Mureş en Boekarest, waardoor de instantie in Târgu Mureş mij elke keer niet kon helpen. Maar nadat ik zelf direct contact heb opgenomen met de instantie in Boekarest bleek dat ik voor niks aan het wachten was en dat ik gewoon door de instantie in Târgu Mureş ingeschreven kon worden. Na het regelen van wat nieuwe documenten (de helft in mijn dossier was ondertussen verlopen) kon ik mij eindelijk inschrijven en een week later kreeg in mijn certificaat! Helemaal klaar ben ik nog niet, want het is nog niet helemaal duidelijk of mijn vrijwilligersovereenkomst ook 100% geldig is in Roemenië. Naast de inschrijving moet er ieder jaar namelijk ook een andere verklaring aangevraagd worden om officieel te kunnen werken als Roemeens verpleegkundige en deze heb ik nog niet gekregen. Hiervoor is een juridisch geldig (vrijwilligers)contract nodig volgens de Roemeense wetgeving voor vrijwilligers. Nog even het één en ander uitzoeken dus, maar de grootste stap is genomen!

Hoe kunt u helpen?
Het werk wat ik in Roemenië doe kan ik niet alleen, maar alleen door Gods kracht. Daarom wil ik u vragen de projecten in Roemenië in uw gebeden mee te nemen. Daarnaast is uw financiële hulp ook van harte welkom. Ik vind het nooit fijn om ernaar te vragen, maar zonder uw financiële hulp kan het medische project geen doorgang vinden. Om het komende jaar rond te kunnen komen zijn er extra giften nodig. Daarom wil ik u vragen of u wilt overwegen om het medische project financieel te ondersteunen. Dit kan op verschillende manieren:
-          U kunt uw gift overmaken naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Medisch’
-          U kunt een machtigingsformulier invullen op http://www.carefoundation.nl/over/doneer-formulier/. Vergeet niet ‘Project Medisch’ te vermelden bij opmerkingen.

Hartelijk bedankt voor uw steun! Ook alle sponsoren die ondertussen al jarenlang het medische project ondersteunen: nogmaals hartelijk bedankt!

Tot zover dit bericht! Fijne feestdagen gewenst!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon (de Rover)
Strada Plevnei 4
545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844

donderdag 23 juni 2016

Tanden poetsen, Terminale hulpverlening en Timmeren.

Beste lezers,

Eindelijk weer een nieuwsbericht uit Roemenië van mijn kant! In het vorige bericht stond ik nog aan het begin van het seizoen, maar ondertussen is het seizoen alweer bijna ten einde. Omdat er te veel dingen zijn gebeurd in de afgelopen periode om in één bericht te vatten zal ik proberen de belangrijkste punten eruit te pakken. Wilt u meer informatie over het werk wat ik in Roemenië doe? Neem dan contact op via de contactgegevens onderaan dit bericht.

Kiezen trekken
De kinderen leren hoe ze moeten poetsen
Aan het begin van het seizoen was het vrij rustig op het medisch spreekuur, maar vanaf november begon de drukte. Buiten werd het kouder, waardoor veel mensen last kregen van hun kiezen. De mensen in de Romagemeenschap zijn eigenlijk nooit verzekerd voor tandartskosten, waardoor ze lang rondlopen met kiespijn. Als symptoombestrijding help ik met paracetamol zodat ze zelf geld kunnen sparen voor een tandartsbehandeling en mochten ze dit niet voor elkaar kunnen krijgen betaal ik de behandeling. Dit is vaak het trekken van de kies, omdat deze vaak zo verrot is dat het geen optie meer is om de kies te repareren (of dit is te duur).

Voorlichting tandenpoetsen
Om de tandproblematiek op termijn te verhelpen heb ik op de kleuterschool een voorlichting georganiseerd over mondhygiëne. Een Roemeense studente die voor tandarts studeert heeft de kinderen op hun eigen niveau verteld over het belang van tandenpoetsen en hoe dit moet. De kinderen brachten het na de voorlichting gelijk in praktijk en poetsen sindsdien elke keer hun tanden na de maaltijd die zij op de kleuterschool krijgen.

Terminale hulpverlening
Het is mooi om mensen te helpen die ziek zijn, zodat ze uiteindelijk weer beter worden. Soms is genezing echter niet meer mogelijk. Zo ben ik dit voorjaar bezig geweest met het bieden van hulp aan een oudere vrouw van 77 jaar met uitgezaaide kanker. Zij had al langere tijd last van verschillende kwaaltjes, maar de reguliere medicatie leek niet meer te helpen. Uiteindelijk ben ik met de dochter van deze vrouw naar het ziekenhuis geweest om de resultaten van de nieuwe onderzoeken op te halen en werd ons verteld dat ze uitgezaaide kanker had welke zich al dusver had ontwikkeld dat genezing niet meer mogelijk was. Later heb ik aan de dochter nog eens rustig uitgelegd welke consequenties dit heeft (Roemeense dokters zijn daar namelijk vaak te beknopt in) en heb geholpen met het regelen van sterkere pijnstilling zodat deze vrouw zo min mogelijk pijn had. Een paar weken na het stellen van de diagnose is deze vrouw op 77-jarige leeftijd overleden.

Maria
In de vorige nieuwsberichten vertelde ik over Maria, een meisje (15 jaar) die haar been is kwijtgeraakt door botkanker. Op dit moment is zij klaar met chemotherapie. Ze is verschillende malen terug geweest naar het ziekenhuis voor controle en de uitslagen waren tot nu toe goed! Er zijn geen sporen van de kanker meer gevonden in haar lichaam. De volgende stap voor haar is weer opnieuw leren lopen met haar prothese. Dit bleek echter toch moeilijker dan gedacht waardoor ze haar motivatie is kwijtgeraakt. Daarom helpen we haar binnenkort met een fysiotherapeut die haar gaat begeleiden bij de eerste stappen om haar letterlijk ‘over de drempel’ te helpen en haar voldoende handvatten mee te geven zodat ze het zichzelf verder aan kan leren.


Praktische lessen
De praktische lessen hebben de afgelopen periode steeds meer vorm gekregen. Van een Roemeens bedrijf krijgen wij oud (pallet)hout aangeleverd. Deze pallets halen we met de jongens uit elkaar en gebruiken we om nieuwe dingen van te maken. Zo hebben we er o.a. krukjes, dienbladen, plantenbakken en kapstokken van gemaakt.



Mariniersclub
Met de mariniersclub hebben we een gaaf seizoen achter de rug. Het thema van dit jaar was ‘helden uit de bijbel’. Iedere week werd er een bijbelverhaal verteld over een personage uit de bijbel die iets bijzonders had gedaan. Vervolgens lieten we zien dat onze grootste held, Jezus, al de eigenschappen van de verschillende helden in de bijbel bezit en dat Hij de grootste held is. Naast de wekelijkse bijeenkomsten zijn met kerst en pasen weer naar het ziekenhuis geweest om te zingen voor de psychiatrische patiënten en om pakketten uit te delen. Ook zijn we in mei op kamp geweest, wat voor alle mariniers een enorm gave ervaring was!

Roemeens verpleegkundige
Ruim een jaar geleden schreef ik u dat ik mijn erkenning eindelijk binnen had en mij nu in kon schrijven bij het Roemeense BIG-register. Dit heb ik gedaan, maar tot op heden ben ik nog steeds niet ingeschreven. Na het inleveren van mijn dossier is namelijk de regering veranderd en is er een nieuwe wet gekomen die een extra erkenning vereist voordat ik mij in kan schrijven. Nu is het zo dat de wet er wel ligt, maar dat ze nog niet hebben bedacht bij wie en hoe deze erkenning aangevraagd kan worden. Ik moet dus een extra erkenning aanvragen, maar de procedure om deze aan te vragen is er nog niet! In mei zou er hierover vergaderd worden binnen de instanties, maar tot op heden is er nog steeds geen procedure vastgesteld die ik kan volgen. Nog meer geduld hebben dus…

Hulp
De afgelopen periode mocht ik veel zegeningen ontvangen voor het medische project. Naast alle trouwe sponsoren die het project steunen zijn er eenmalige giften overgemaakt, potjes (multi)vitaminepillen gesponsord en zijn er acties gaande om (kinder)tandenborstels in te zamelen. Verder zijn er mensen die het project steunen via gebed of die het onder de aandacht brengen bij anderen. Via deze weg wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor elke vorm van steun! Steunt u nog niet, maar wilt u ook iets bijdragen aan het medische project? Neem dan contact op via onderstaande contactgegevens of maak uw gift over naar IBAN-nummer NL06INGB0002949003 t.n.v. Stichting Care Foundation, onder vermelding van 'Gift project Leon’.

Komende periode
De komende periode is het vakantie in Roemenië, wat betekent dat er weer verschillende groepen uit Nederland naar Roemenië reizen om activiteiten te doen met de kinderen. Daarnaast is het een periode waarin wij als vrijwilligers onze familie en vrienden in Nederland weer op zullen zoeken. In september beginnen de scholen weer en zullen we de programma’s weer opstarten. Het medische programma zal ook in de zomer doorgaan maar wel op een wat lager pitje.

Tot zover dit bericht!

Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon (de Rover)

Strada Plevnei 4
545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844

dinsdag 20 oktober 2015

Ontwikkelingen

Ondertussen woon ik alweer bijna vier jaar in Roemenië. Om eerlijk te zijn voelt dat niet zo, omdat de tijd hier gevoelsmatig verschrikkelijk snel gaat! Als ik in Nederland ben vragen de mensen mij weleens: ‘zie je al resultaat van het werk wat je daar doet?’. Soms is het moeilijk om daar antwoord op te geven. Natuurlijk zie ik kleine veranderingen, maar graag zou ik sneller en meer resultaat zien. Des te meer reden om op God te vertrouwen dat het werk wat hier gedaan wordt de moeite waard is, het is immers Zijn werk, niet het mijne. Ondanks dat ik niet zoveel resultaat zie, zie ik wel veel ontwikkelingen die uiteindelijk tot resultaat kunnen leiden. In dit nieuwsbericht zal ik u op de hoogte brengen van de ontwikkelingen van de laatste periode.

Maria
In de vorige nieuwsberichten vertelde ik over Maria, een meisje (15 jaar) die haar been is kwijtgeraakt door botkanker. Op dit moment zit zij nog steeds in het traject van chemo-behandelingen. Doordat de kuur erg zwaar is moet ze soms meer dan een maand in het ziekenhuis verblijven voordat haar bloedwaarden stabiel genoeg zijn om naar huis te mogen. Vervolgens mag ze dan maximaal een week thuis zijn, voordat ze weer terug naar het ziekenhuis moet voor de volgende kuur. Voor een meisje van haar leeftijd erg zwaar. Dit zag ik vooral op de momenten dat ik haar weer terug moest brengen naar het ziekenhuis nadat ze een week thuis was geweest. Toch laat ze zich niet kennen en vecht ze voor haar gezondheid! Het aftellen is ondertussen begonnen, want na de behandeling die ze nu krijgt moet ze er nog vier, en als de resultaten daarna goed zijn is ze klaar! Het is dus erg spannend hoe de resultaten dit voorjaar zullen zijn…
Verder was er ook nog goed nieuws! Na negen maanden wachten kregen we te horen dat er geld beschikbaar was gesteld voor de prothese van Maria. De medewerksters van het bedrijf waar de prothese gemaakt wordt kregen medelijden toen ze hoorden over de situatie van Maria en zijn vervolgens gaan lobbyen bij de staatsverzekering of ze deze situatie voorrang konden geven. Normaal gesproken zou dit geld gewoon beschikbaar moeten zijn en hebben mensen daar ook recht op, maar door slecht management bij de overheid is er geen geld beschikbaar. Toch hebben deze medewerksters het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat er geld beschikbaar werd gesteld voor de prothese! Ik kan met woorden niet omschrijven hoe het moment was dat Maria de eerste stappen zette met de (voor haar op maat gemaakte) prothese. Blij dat ze was! Op dit moment wordt de prothese nog aangepast en binnenkort hoop ik deze bij haar in het ziekenhuis langs te kunnen brengen, zodat ze weer kan leren lopen.

Overig medisch
De spreekuren zijn deze periode nog redelijk rustig in vergelijking met andere jaren. Het lijkt erop dat de Roma vaker zelf medicatie kunnen kopen of dat er minder ziekte heerst. Het is in ieder geval een positief teken! Verder vertelde ik in mijn vorige nieuwsberichten over een moeder met een bovenbeenbreuk. Met haar ben ik dit voorjaar terug geweest naar het ziekenhuis waar ze geopereerd is omdat ze veel last van haar been had. Ze is ter plekke geopereerd en is er een schroef uit de pin in haar been verwijderd. Als alles goed loopt wordt ze dit najaar weer geopereerd en mag de pin eruit. Verder geef ik op medisch gebied nog steeds de gebruikelijke hulpverlening; een rit naar het ziekenhuis, het betalen van medisch onderzoek of belangrijke medicijnen en het geven van voorlichting.

Praktische les
De praktische lessen zullen dit seizoen wat later beginnen dan normaal. Op dit moment zijn we namelijk bezig het buitenlokaal aan te passen zodat er ook in de winter gewerkt kan worden. Dit seizoen willen we namelijk een stapje verder met de jongens. Naast het aanleren van vaardigheden willen we producten gaan maken van oud hout die vervolgens verkocht kunnen worden. Zo kunnen de jongens naast dat ze wat leren, ook nog een zakcentje verdienen. Als u creatieve ideeën heeft over (simpele) producten die we zouden kunnen maken, laat het dan even weten! Mijn contactgegevens staan onderaan dit bericht.

Moving Closer
Ook de andere programma’s blijven zich ontwikkelen. Er is een extra jongensclub opgestart waar een groep jongens bij elkaar komt om over God te horen, te zingen en gezellig samen te zijn. Ook bij de meidenclub zijn er dit jaar drie groepen van start gegaan. Verder zijn we op het moment bezig om (opnieuw) ieder gezin in de Romawijk te bezoeken en in kaart te brengen welke problemen er spelen. Daarnaast is collega Ruben in Chinari zijn naschoolse programma aan het uitbreiden en zijn er plannen om ook voor de kleuters een programma op te starten. Collega Jorrit helpt mee met de organisatie van tieneravonden die elke maand gehouden worden. Tijdens deze avonden komen christelijke en geïnteresseerde jongeren bij elkaar om over God te horen en elkaar tot steun te zijn. Er is ook een vaste groep Romajongeren die deze avonden bezoekt. Het is mooi om te zien dat de Romajongeren op deze manier kunnen integreren tussen de ‘normaal-Roemeense’ jongeren en er vriendschappen worden opgebouwd, ongeacht etnische afkomst. De jongeren die deze avonden bezoeken raken zelf ook enthousiast om zich in te gaan zetten voor het goede doel. Zo zetten een paar jongeren zich ondertussen vrijwillig in voor een andere Romawijk in Târnăveni.

Al met al redelijk wat ontwikkelingen, en dan heb ik nog lang niet alles van de afgelopen periode in dit nieuwsbericht kunnen vatten! Ik wil u vragen om te blijven bidden voor de gezinnen waar wij mee werken en of God het werk wat Hij is begonnen door wil zetten zodat er levens mogen veranderen. Wilt u meer informatie? Neem dan contact op via onderstaande contactgegevens!

Tot zover dit bericht!

Een kleine ontwikkeling...
Vriendelijke groeten uit Roemenië!
Leon (de Rover)

Strada Plevnei 4

545600 Târnăveni
Judeţul Mureş, România
+40741307844


dinsdag 24 maart 2015

Het spreekuur wordt goed bezocht!

Het voorjaar is weer begonnen! Hoog tijd voor een nieuwsbericht, waarin ik vooral verslag doe van de medische kant van mijn werk.

Maria
Maria (foto gepubliceerd met toestemming)
In mijn vorige nieuwsbericht vertelde ik over een meisje van veertien jaar oud met botkanker. Vanaf heden zal ik haar Maria noemen in mijn nieuwsberichten. Na verschillende behandelingen van chemotherapie was het tijd om de bottumor te verwijderen. Hierbij zou geprobeerd worden het been te behouden. Daarom werd Maria doorgestuurd naar de hoofdstad Boekarest naar één van de beste orthopeden van Roemenië. Na haar eerst een keer gezien te hebben werden we weer terug naar huis gestuurd. Er was hoop dat het been behouden zou kunnen blijven, maar er moesten nog wel extra onderzoeken gedaan worden in het ziekenhuis waar ze de chemotherapie had gekregen.
Halverwege december was de operatie gepland, maar de moeder van Maria had verkeerd doorgegeven wanneer we naar Boekarest moesten, waardoor de operatie niet door kon gaan en werd uitgesteld tot januari. Halverwege januari heb ik haar weer naar Boekarest gebracht zodat er nog extra onderzoeken gedaan konden worden voorafgaand aan de operatie. Eind januari kreeg ik te horen dat ze geopereerd zou worden. De orthopeed kon van tevoren niet zeggen wat voor operatie het zou worden. Er waren namelijk drie opties: (1) Verwijderen tumor met behoud van been, (2) deel van het been amputeren en de voet omgekeerd op de plaats van de knie zetten (rotationplasty), (3) amputatie. De orthopeed heeft in die volgorde geprobeerd het been te redden tijdens een 5-uur durende operatie, maar helaas was de tumor teveel vergroeid met het bot en omliggende weefsel zodat amputatie als enige optie overbleef. Collega Linda en ik zijn gelijk naar Boekarest gegaan toen we hoorden dat Maria geopereerd zou worden. Daar aangekomen troffen we een erg emotionele moeder die zichzelf de schuld gaf van alles wat er gebeurd was. We hebben haar gelukkig goed op kunnen vangen. De volgende dag werd Maria van de uitslaapkamer weer op zaal gebracht en mochten wij bij haar op bezoek komen. De dokter had haar al verteld dat haar been geamputeerd was. Ze lag veel te slapen, leek af en toe veel pijn te hebben en lag soms stilletjes te huilen. De volgende dag ging het steeds beter met Maria. Ze sliep minder, de pijn leek minder en ze begon ook weer te praten. Bijzonder om te zien was een bepaalde rust die moeder en dochter over zich hadden. We hadden mensen in onze omgeving gevraagd om voor ze te bidden en dit gebed werd verhoord. Wat ik zelf ook bijzonder vond is wat de moeder van Maria een keer zei toen we weggingen: "God is goed", en ze meende het serieus. Iets wat je totaal niet verwacht van een moeder waarvan het kind net een been verloren heeft. Dit bevestigd ook wel dat God aan het werk is in deze situatie, hoe moeilijk deze ook is. 
Op dit moment is Maria weer bezig met chemotherapie. Op het moment van schrijven verblijft ze in quarantaine, omdat haar bloedwaarden te laag zijn en kleine ziekte grote gevolgen kan hebben voor haar. Maria is, ondanks haar situatie, erg positief en heeft er het volste vertrouwen in dat ze in de toekomst met een prothese gewoon weer kan lopen. Ik wil u nogmaals vragen te bidden voor Maria, maar vooral ook voor haar moeder. Haar moeder is nu al sinds april vorig jaar constant alleen aan het zorgen voor Maria, omdat er niemand anders in haar omgeving is die dit kan doen. Dit zorgt ervoor dat ze er op dit moment aardig doorheen zit, zeker nu ze ook weer langer in het ziekenhuis moeten verblijven en er nog veel te wachten staat.

Moeder met bovenbeenbreuk
Verder vertelde ik in mijn vorige nieuwsbericht over een moeder van vier kinderen die een auto-ongeluk heeft gehad. Doordat ze zo lang op bed heeft gelegen moest ze weer helemaal opnieuw de kracht in haar benen terug krijgen om te kunnen lopen. Hiervoor heb ik haar geholpen met het betalen van fysiotherapie. Helaas was deze behandeling erg pijnlijk en was de behandeling van één uur per dag niet voldoende om te revalideren. Daarom heb ik haar geholpen aan een verzekering zodat ze in een revalidatiecentrum opgenomen kon worden. Hier heeft ze in januari een periode verbleven, en begon weer zelfstandig te lopen (met hulpmiddelen). Dit ging een periode goed, maar op dit moment heeft ze veel last van de pin in haar been omdat er twee schroeven met de koppen tegen elkaar aan schuren. Deze week ga ik met haar naar het ziekenhuis om te kijken of er een tweede operatie nodig is.

Medisch spreekuur
De afgelopen periode is het erg druk op het medisch spreekuur. Er zijn veel mensen ziek, o.a. jonge
baby’s en kinderen, waarvan de ouders de medicatie en medische onderzoeken niet kunnen betalen. Als het kind echt ziek is help ik met het betalen van de medicatie of de onderzoeken en ga af en toe mee naar het ziekenhuis om met de dokter te praten en aan de ouders uit te leggen wat het kind heeft en wat de beste behandeling is. Ook zijn er volwassenen ziek die daardoor niet kunnen werken. Ook hierbij kijk ik of ik ze kan helpen zodat ze zo snel mogelijk weer aan het werk kunnen om hun gezin te onderhouden. Verder heb ik een meisje van drie jaar geholpen aan een bril, omdat haar ogen zo slecht waren dat ze bijna niks kon zien zonder bril. Voor het eerst in haar leven kon ze ‘normaal’
zien.

Handige jongens
Een programma waar ik me ook mee bezig houdt zijn de praktische lessen die ik geef aan jongens die op het gebied van taal en rekenen weinig meer konden leren op het schoolprogramma, door onder andere concentratie- en/of gedragsproblemen. Dit programma begint steeds meer vorm te krijgen. Dankzij de GSR hebben we onder andere werkbankjes en gereedschap aan kunnen schaffen. Dit jaar hebben we onder andere een lamp en houten deurmat gemaakt en op dit moment zijn we bezig met een houten loopkarretje voor het moeder-kind programma. 




Diploma
Het is eindelijk zover! Begin dit jaar kreeg ik een brief van Ministerie van Gezondheid dat mijn Nederlandse diploma erkend wordt in Roemenië. Op dit moment ben ik bezig om mij in te schrijven bij het Roemeense BIG-register, zodat ik officieel mijn beroep uit kan voeren (ook al is het als vrijwilliger).